বাগিচাৰ বিষয়ে পোষ্ট লিখোঁতে মই সদায় অলপ ভেড়াৰ দৰে হৈ পৰো।

মই আগতেও স্বীকাৰ কৰিছো যে বাগিচা কৰাটো মোৰ বিশেষ প্ৰতিভা যেন নালাগে, আৰু মই সঁচাকৈয়ে যোৱা কেইবছৰমানৰ পৰা যিকোনো বস্তুৰ বহুখিনি খেতি কৰিবলৈ সংগ্ৰাম কৰি আহিছো...

যোৱা বছৰ মই উত্তেজিতভাৱে হ্যুগেলকালচাৰ পদ্ধতিত মোৰ আক্ৰমণৰ কথা ঘোষণা কৰিছিলো। মই অহ-সো আশাবাদী আছিলো, কিন্তু দুৰ্যোগ হৈ পৰিল। মোৰ hugelkultur বিচনাখনত এটাও বস্তু গজি নাথাকিল। আনকিও নহয়। (আৰু সেইটো এটা সাফল্য, মোৰ বন্ধুসকল, যিহেতু মই অপতৃণ খেতি কৰাত অবিশ্বাস্যভাৱে প্ৰতিভাশালী।)

মই ধৰি লৈছোঁ বিচনাৰ গুৰিৰ কাঠবোৰ পচি যোৱাৰ লগে লগে ই মাটিত থকা পুষ্টিকৰ উপাদানবোৰ বান্ধি ৰাখিছিল, যাৰ ফলত এটা ন’-গ্ৰ’ জ’ন হৈছিল। (মই পঢ়া সকলোবোৰ টিউটৰিয়েলতে কৈছিল যে সেয়া নহ’ব, কিন্তু মই নাজানো ইয়াক আৰু কেনেকৈ বুজাব...)

গতিকে, মই পুনৰ বৰ্গক্ষেত্ৰলৈ আহিলোঁ।

মই যিজন জেদী দৃঢ়প্ৰতিজ্ঞ হোমষ্টেডাৰ হোৱাৰ বাবে মই ইমান সহজে এৰি দিবলৈ যোৱা নাছিলো, গতিকে মই মোৰ গৱেষণাত পুনৰ গাঁত খান্দিলোঁ যে ইয়াৰ পিছত কোনটো পথ ল’ম।

মোৰ শেহতীয়া ধাৰণাটো আহিছিল পুৰণি বাগিচাৰ কিতাপৰ স্তূপৰ পৰা s যে মই মোৰ দাদাৰ সম্পত্তিৰ পৰা উত্তৰাধিকাৰী সূত্ৰে পাইছিলোঁ। সঁচা কথা ক’বলৈ গ’লে, মই সঁচাকৈয়ে ভবা নাছিলো যে মষ্টি গোন্ধযুক্ত ভলিউমৰ স্তূপটোত কোনো ৰত্ন বিচাৰি পাম, কিন্তু ল’ৰা, মোৰ ভুল আছিল নেকি!

ৰুথ ষ্টাউট আৰু ৰিচাৰ্ড ক্লেমেন্সৰ ৰুথ ষ্টাউট ন’-ৱৰ্ক গাৰ্ডেন বুক (এফিলিয়েট লিংক) প্ৰথমে ১৯৭১ চনত লিখা হৈছিল, তথাপিও তেওঁৰ পদ্ধতিক আজিও বহুলভাৱে সন্মান কৰা হয়। মই আছিলোঁতাৰ পিছত তাইৰ লেখাৰ চেচি শৈলীৰ প্ৰতি আকৰ্ষিত হ'ল– মই ভাবো তাই আৰু মোৰ মাজত ভালদৰে মিলি গ'লহেঁতেন। 😉

মই কিছুদিনৰ পৰা মাল্চিংৰ ধাৰণাটোৰ ফালে হেলান দি আছিলো, কিন্তু এই কিতাপখন আছিল মাত্ৰ মোৰ নিজৰ বাৰীখনত ডিপ মালচ পদ্ধতি আৰম্ভ কৰিবলৈ প্ৰয়োজনীয় ঠেলা। মই মাল্চৰ বিষয়ে সপোন দেখিবলৈ আৰম্ভ কৰিলোঁ... আৰু ইয়াৰ বহুত।

আপোনাৰ বাগিচাত ডিপ মাল্চ পদ্ধতি কেনেকৈ ব্যৱহাৰ কৰিব

প্ৰথমতে কওঁ যে এই বিষয়ে বহুত চিন্তাধাৰা আছে–আৰু বহুতো, বহুতো ভিন্ন মালচিং কৌশল আছে। মই নাভাবো যে ইয়াৰ কোনো এটা “সঠিক” উপায় আছে– মই বিশ্বাস কৰোঁ যে ই আপোনাৰ মাটি আৰু আপোনাৰ জলবায়ুৰ ওপৰত বহু পৰিমাণে নিৰ্ভৰ কৰে। এই বিশেষ ডিপ মাল্চ পদ্ধতিটোৱেই হৈছে মই বৰ্তমান সময়ত মোৰ পৰিস্থিতিৰ বাবে সৰ্বোত্তম বুলি সিদ্ধান্ত লৈছিলো, কিন্তু প্ৰয়োজন অনুসৰি টুইক/এডজাষ্ট কৰাৰ পৰিকল্পনা কৰিছো।

মই আমাৰ বাগিচাৰ বাবে ন'-টিল ধাৰণা এটাৰ দিশত আগবাঢ়িম বুলি আশা কৰিছো। এতিয়ালৈকে আমি প্ৰতি বছৰে ইয়াক খেতি কৰিম (প্ৰয়োজনীয়তাৰ বাবে)।

গোৰ্জিয়াছ পচন সাৰ

প্ৰথমে আমি বাগিচাৰ ঠাইখিনি পচন সাৰৰ তৰপ এটাৰে ঢাকি দিলোঁ, আৰু তাৰ পিছত খেতি কৰিলোঁ (হয়তো শেষবাৰৰ বাবে?)

টিলিং কৰাৰ পিছত মই বাৰীখনৰ সকলো ঠাইতে ঘাঁহৰ অতি ডাঠ তৰপ এটা বিস্তাৰ কৰিলোঁ (প্ৰথমে ই প্ৰায় ৮-১০ ইঞ্চি ওখ আছিল, কিন্তু ইতিমধ্যে যথেষ্ট পৰিমাণে থিতাপি লৈছে)

**গুৰুত্বপূৰ্ণ: যদি আপুনি গভীৰ মাল্চ পদ্ধতি ব্যৱহাৰ কৰাৰ পৰিকল্পনা কৰিছে, অনুগ্ৰহ কৰি নিশ্চিত হওক যে আপুনি কেৱল ঘাঁহ বা খেৰ ব্যৱহাৰ কৰিছে যিবোৰত কোনো ধৰণৰ ঘাঁহনিনাশক স্প্ৰে কৰা হোৱা নাই! ঘাঁহনিনাশকৰ বিষয়ে মোৰ দুখৰ কাহিনী পঢ়কইয়াত দূষণ।**

বিয়পিবলৈ সাজু হোৱা!

মই ঘাঁহ বাছি লৈছিলো কাৰণ ই আমাৰ বাবে সহজে উপলব্ধ ( আমাৰ হাতত নিম্নমানৰ ঘাঁহৰ এটা ডাঙৰ বেল আছিল যিটো জীৱ-জন্তুৱে খাব নিবিচাৰিছিল ), কিন্তু আপুনি খেৰ, পাত, ঘাঁহৰ টুকুৰা আদিও ব্যৱহাৰ কৰিব পাৰে।

মই প্লাষ্টিক বা কাপোৰৰ বাধাৰ অনুৰাগী নহয় যিহেতু ইহঁতে ডিকম নকৰে ভংগীমা। জৈৱিক পদাৰ্থ ব্যৱহাৰ কৰাৰ এটা মূল উপকাৰ হ’ল ই ভাঙি যোৱাৰ লগে লগে মাটিক খাদ্য যোগান ধৰে।

বিভিন্ন মাল্চে বিভিন্ন সুবিধা প্ৰদান কৰে, গতিকে পৰীক্ষা-নিৰীক্ষাৰ বাবে যথেষ্ট ঠাই থাকে। মাত্ৰ এটা কথা মনত ৰাখিব যে আপুনি যি মাল্চ ব্যৱহাৰ কৰাৰ সিদ্ধান্ত লয় তাৰ বহুত প্ৰয়োজন।

গোটেই বাৰীখনৰ ওপৰত ঘাঁহখিনি ডাঠকৈ বিয়পাই দিয়াৰ পিছত, (যিটো প্ৰথমতে সম্পূৰ্ণ অদ্ভুত অনুভৱ হৈছিল, বাইদেউ), মই সিদ্ধান্ত ললোঁ যে মই মোৰ শাৰীবোৰ ক'ত ৰাখিব বিচাৰো, আৰু সেই অঞ্চলবোৰত ঘাঁহবোৰ বিভাজিত কৰিলোঁ, যাৰ ফলত এটা উন্মুক্ত মলিৰ ফিটা এৰি দিলোঁ।

মই বীজবোৰ পোনপটীয়াকৈ ভিতৰত ৰোপণ কৰিলোঁ মলিবোৰ, ঠিক স্বাভাৱিকৰ দৰেই। পুলিবোৰ ওপৰলৈ উঠি অহাৰ লগে লগে মই অপতৃণ বন্ধ কৰিবলৈ আৰু পানী সংৰক্ষণ কৰিবলৈ মাল্চ টানিম।

গভীৰ মাল্চ পদ্ধতিৰ ওপৰত প্ৰাৰম্ভিক পৰ্যবেক্ষণ

যদিও প্ৰথমতে মোৰ বাৰীখন ঘাঁহেৰে ঢাকি ৰখাটো আচৰিত অনুভৱ হৈছিল, তথাপিও সম্পূৰ্ণ সামগ্ৰীটোৰ ওপৰত মই সঁচাকৈয়ে সুখী (এতিয়ালৈকে)। খালী মাটিৰ বাগিচাৰ ধাৰণাটো মোৰ বাবে সদায় অলপ ধেমেলীয়া যেন লাগিছে, যিহেতু খালী মাটিৰ টুকুৰাবোৰ প্ৰকৃতিত সাধাৰণ নহয় (আৰু যদি সেইবোৰ থাকে, তেন্তে ইয়াৰ অৰ্থ সাধাৰণতে কিবা এটা ভুল হৈছে...)

ল’ৰা-ছোৱালীবোৰ মাল্চৰ দ্বাৰা ভাল হয়নে?too?

আমাৰ এতিয়ালৈকে এটা বৰষুণ হৈছে, আৰু মাল্চে ইতিমধ্যে মাটি আৰ্দ্ৰ আৰু সুখী কৰি ৰাখিছে। আশা কৰিছো এই বছৰ পানী দিবলৈ বহু কম সময় কটাম৷ ৱাইমিং সঘনাই খৰাং পৰিস্থিতিত ভোগে, গতিকে মই যিমানেই কম পানী ব্যৱহাৰ কৰিবলগীয়া হয় সিমানেই ভাল।

মই প্ৰয়োজন অনুসৰি অধিক মাল্চ প্ৰয়োগ কৰাৰ পৰিকল্পনা কৰিছো, যিটোৱে অলপ কাম কৰিব লাগিব, কিন্তু তথাপিও বহুত সহজ যেন লাগে যে মই বিগত বছৰবোৰত কৰা সকলো অপতৃণ কাটিব পৰাকৈ...

মই আশা কৰোঁ যে মাল্চৰ গধুৰ স্তৰে আমাৰ অপতৃণৰ সমস্যা বহু পৰিমাণে হ্ৰাস কৰিব, আৰু যেতিয়া অপতৃণবোৰ পপ আপ হয়, তেতিয়া মই সেইবোৰক অধিক মাল্চেৰে ঢাকিবলৈ পৰিকল্পনা কৰিছো ch.

মই মাল্চ মেলি দিয়াৰ পিছত ইতিমধ্যে আমাৰ দুটামান বতাহ/ধুমুহাময় দিন পাৰ হৈ গৈছে, আৰু ঘাঁহবোৰ নিৰাপদে ঠাইত থকা দেখি মই সুখী হৈছিলো। এতিয়ালৈকে, ইমান ভাল!

বেক টু ইডেন পদ্ধতি কিয় নহয়?

প্ৰতিবাৰেই ব্লগ বা ফেচবুক পেজত বাগিচাৰ কথা কওঁতে আধা ডজন লোকে মোলৈ বেক টু ইডেন বাগিচাৰ পদ্ধতিৰ লিংক পঠিয়াই দিয়ে।

মই ভিডিঅ’টো কেইবাবাৰো চাইছো, আৰু ধাৰণাটোৰ প্ৰতি সম্পূৰ্ণৰূপে মোহিত হৈছো। মই আচলতে এই বছৰ সেই পদ্ধতিটো ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ ওলাইছিলো, কিন্তু অধিক গৱেষণাৰ অন্তত, ইয়াৰ পৰিৱৰ্তে ঘাঁহৰ মাল্চ ব্যৱহাৰ কৰাৰ সিদ্ধান্ত লৈছিলো।

ৰিফৰ্মেচন একৰছৰ মোৰ বন্ধু কুইনৰ এই পোষ্টটোৱেই প্ৰথমতে মোৰ বেক টু ইডেনৰ পৰিকল্পনাক পুনৰ চিন্তা কৰিবলৈ বাধ্য কৰাইছিল। মই ভাবো তাইৰ বহুত বৈধ কথা আছে, আৰু যিহেতু আমাৰ বাগিচাৰ বতৰ ইয়াত ইমান সুক্ষ্ম, গতিকে মই সিদ্ধান্ত ললোঁ যে মোৰ ওপৰত কাঠৰ টুকুৰাৰ বিশাল বোজা এটা পেলোৱাৰ আগতে মই অধিক তদন্ত কৰিব লাগিবgarden.

(সঁচা কথা ক’বলৈ গ’লে, পৰিকল্পনাটোৱে কাম নহ’লে সকলো চিপ আঁতৰাব লাগিব বুলি ভবাটোৱে মোক সম্পূৰ্ণৰূপে চিকেন আউট কৰি পেলালে...)

পিছত মই বেক টু ইডেন পদ্ধতিটো চেষ্টা কৰিমনে? হয়তো! মই ধাৰণাটো ভাল পাওঁ, আৰু এতিয়াও মোৰ চোতালৰ ক’ৰবাত এটা টেষ্ট-প্লট এটা চেষ্টা কৰিব বিচাৰো। কিন্তু মই বুজিলোঁ যে মোৰ প্ৰথম ৰাউণ্ডৰ পৰীক্ষাৰ বাবে ঘাঁহ-মালচিং পদ্ধতিটো অলপ কম বিপদজনক, গতিকে আমি চাম তাৰ লগত কি হয়।

অধিক বাগিচাৰ পৰামৰ্শ:

• ঘৰতে বনোৱা পটিং মাটিৰ ৰেচিপি
• উচ্চ বিচনা নিৰ্মাণ কৰা
• আপোনাৰ বাগিচাৰ মাটি কেনেকৈ উন্নত কৰিব পাৰি
• বীজ আৰম্ভ কৰা গাইড
• A সহজ DIY বীজ আৰম্ভণি ব্যৱস্থা

মোৰ ডিপ মালচ পদ্ধতিৰ ই-বুক বিনামূলীয়াকৈ লাভ কৰক!